പാഴ്സ്വരം....

മനസ്സിന്‍റെ വീണയില്‍ ഓരോ തന്ത്രിയും
മുറുകുമ്പോള്‍ , അറിയുന്നു ജീവലാളെ
എന്‍ മനസ്സിന്‍റെ നൊമ്പരം ...
ഒരു വാക്കു പോലും പറഞ്ഞിടാതെ
നീ അകലുമ്പോള്‍ , ഒരു നോക്കിനു
വേണ്ടി , ഒരു വാക്കിനു വേണ്ടി ഞാന്‍
കാതോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ , അറിയുന്നു
ഓമലാളേ , നിന്‍ ഇടറിയ കണ്ടത്തില്‍ -
ന്നിന്നുതിരുന്ന വാക്കുകള്‍ .
എന്‍ മനസ്സാകെ നൊമ്പരത്തില്‍
മുങ്ങുമ്പോള്‍ , അറിയുന്നു നിന്‍
കരസ്പര്‍ശം , ഒരു തണലായി എന്നുമില്ലേ .
അറിയാതെ കൈയൊന്നകന്നിടുമ്പോള്‍ ,
താങ്ങുന്നില്ലെന്‍ മനം ഇന്നും എന്നും അങ്ങനെ...
ഓരോ തുള്ളിയും മഴയായ് ഉതിരുമ്പോള്‍ ,
നിന്‍ സ്വരമെന്‍ കാതില്‍ മുഴങ്ങുന്നു...
പാഴ്സ്വരമെന്നരിയുമ്പോള്‍ , അറിയാതെ
തേങ്ങിടുന്നു എന്‍ മനസ്സാകും വീണയും...
എന്നിട്ടോ വ്യര്‍തമാം ചോദ്യത്തിനര്‍ഹ -
നാകുന്നു ഈശ്വരന്‍ , വ്യര്‍തമാം
ഉത്തരമൊന്നു മൊഴിഞ്ഞിടാന്‍..........