ഇരുള്‍
ഇരുള്‍ മൂടിയ വഴിപാതയിലൂടെ ഞാന്‍ നടന്നു -
നീങ്ങിയപ്പോള്‍ , എന്തോ എന്നില്‍ നിന്നു -
തിര്‍ന്നു വീഴും പോലെ....
ഞാനേറെ ആലോചിച്ചിട്ടും എനിക്ക് ഞാന്‍
പോലും അറിയാതെ നഷ്ട്ടപെട്ടതെന്തെന്നു -
അറിയാതെ വീണ്ടും ഞാനാ വഴിയിലൂടെ
പിന്നെയും പിന്നെയും ദൂരത്തേക്കു....
എങ്ങോ നിന്നെത്തിയ സൂര്യന്‍റെ കിരണത്തിന്‍
വെളിച്ചമെന്നോണം നീയെന്നില്‍ എങ്ങും
പരത്തീ തൂവെളിച്ചം......
പിന്നെയും ലകഷ്യമില്ലാതെ ഞാന്‍ നീങ്ങവേ ,
എന്നില്‍ പരന്ന വെളിച്ചം ഈ
ലോകത്തെ ഉണര്‍ത്തുന്ന സൂര്യനെന്നു തോന്നി.....
അങ്ങനെ....അങ്ങനെ....എന്നിലെ വെളിച്ചം
ഞാന്‍ അറിയാതെ മങ്ങിമങ്ങി പോയി ,
എന്തിനോ വീണ്ടും ഞാന്‍
ഇരുള്‍ പാതയില്‍ ഏകയായി.....പിന്നീടോ
ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞുനോക്കവേ , എന്തോ
ആ ഇരുണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍ ഞാന്‍
ആ മുഖത്തെ വീണ്ടും കണ്ടു ..... എന്നില്‍
നിന്നെപ്പോഴോ താഴേക്കു ഉതിര്‍ന്ന ആ മുഖം......
എകയീ പെണ്‍കൊടിയുടെ ഹൃത്തിലെക്കായ്‌
ഒരായിരം മഴത്തുള്ളികള്‍ പോഴിഞ്ഞതുപോല്‍ ....
പിന്നെടോ ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കി അതെന്‍റെ
മോഹത്തിന്‍ അശ്രുക്കള്‍ ആണെന്ന് ......
nice one samha..........
ReplyDelete