താരാട്ട്
ചെമ്പനീര്‍ പൂപോലെ വിടര്‍ന്ന പ്രഭാതമേ
നിന്‍ നെറ്റിയില്‍ ചന്ദനം ചാലിക്കാന്‍ ,
തുളസിക്കതിരു തലയില്‍ തിരുകാന്‍
കൊതിയായി വാണരുളും പൊന്നമ്മ..
അമ്മതന്‍ താരാട്ടുകേട്ടുരങ്ങുവാന്‍
പ്രഭാതമേ നിനക്ക് ഭാഗ്യമുണ്ടോ?
ഭാഗ്യമെങ്കില്‍ നിനക്കുരങ്ങാം പക്ഷെ-
അമ്മതന്‍ താരാട്ടുകേട്ടുരങ്ങേണ്ട
പൊന്നുണ്ണി അമ്മയില്‍ നിന്നകന്നത് നീയറിഞ്ഞോ?
സ്നേഹത്തിന്‍ സുഗന്ധം ആസ്വദിപ്പാന്‍
അല്ലയോ പ്രഭാതമേ! അവള്‍ക്കു കഴിഞ്ഞോ?
സൂര്യകിരനങ്ങളിലും പൂന്തിള്കലയിലും
ഉറങ്ങും ലോകം ഇതറിയുന്നുവോ?
അമ്മയുടെ കണ്ണീരൊപ്പാന്‍
സാധിക്കുമോ പ്രഭാതമേ നിനക്ക്??
സാധിക്കുകില്ലെന്നൊരു വാക്കു
ഓതികൊണ്ട് അകലുകയാണോ നീ...
പുത്രവിയോഗത്താല്‍ തേങ്ങുന്ന മനസ്സിനെ
ആശ്വസിപ്പാന്‍ ആരുണ്ട് പറയൂ നീ...
അമ്മതന്‍ കണ്ണീരിലാഴ്ന്ന മനസ്സിനെ -
വീണ്ടെടുക്കാന്‍ കഴിയുമോ പ്രഭാതമേ ആര്‍ക്കെങ്കിലും???
ee kavitha vaayikaan vittu poyatha! ee aaswadhakante vaakukal kettu puthiya thalangal thedi poya kavikku aasamsakal nerunnu!!!!!!!!
ReplyDelete